Stel je voor dat je een broer hebt die John heet. Hij heeft een lichte vorm van het syndroom van Down. Hij ging vroeger met zijn vrienden naar de bar en kreeg wat financiële middelen van zijn opa. Hij had veel plezier! Tegenwoordig is de wereld alleen toegankelijk via een digitale interface. Helaas kan John geen computer gebruiken met de huidige software en ook geen smartphone met apps. Met een bitter gevoel besluiten de ouders van John hem in een tehuis voor mensen met een beperking te plaatsen. John kan niet deelnemen aan de digitale wereld. Hij kan helemaal niet deelnemen aan de wereld.

Lisa is een tiener met autisme. Ze is niet de slimste van de klas, maar ze is ook niet dom. Ze heeft wat meer tijd nodig om de gedachten in haar hoofd uit te voeren. Ze heeft een broer zonder autisme of andere beperkingen. Helaas richten Lisa’s ouders zich volledig op haar broer. Op school investeren leraren vanwege tijdsbeperkingen alleen het minimale in Lisa. Het lijkt interessanter om in de andere leerlingen te investeren. Lisa heeft steeds meer moeite om de rest van de klas bij te houden. Als ze 18 is, kan ze geen baan vinden. Ze kan niet deelnemen aan de wereld.

Kim is 56 en heeft een ongeluk gehad met een ernstige hersenbeschadiging. Ze heeft veel moeite om te communiceren en te begrijpen wat er om haar heen gebeurt. Ze is getrouwd met Dave, hij is 66 en heeft een lichte vorm van dementie. Het paar heeft veel moeite om zich te oriënteren en te leven in een wereld waar alles in het echte leven een verplichte digitale tweeling heeft om toegang te krijgen. Ze kunnen niet deelnemen aan de wereld.

Vandaag leer ik je over deze drie persona’s. Drie persona’s die we helaas niet genoeg zien in ons dagelijks werk en onze omgeving. Ik zeg je, het is niet omdat je iemand niet ziet, dat ze er niet zijn! Ik heb meer dan 10 jaar ervaring in het bouwen van digitale interfaces voor mensen met dit soort beperkingen. Het is mogelijk om de digitale wereld zo te bouwen dat iedereen kan deelnemen. Ik laat je zien hoe!